Dag 16| dinsdag 2 augustus 2022 |Moab

Vanmorgen was het voor iedereen vroeg opstaan, de dag stond namelijk in het teken van een tocht met een jeep in combinatie met raften vanaf de Colorado river.

We werden om 07:45 opgehaald door John, die net uit een B-film westernn was gestapt. Met een stokje in z'n mond en een veer op z'n hoed kwam hij aanzetten in een Jeep uit 1974. Ik heb uit bronnen vernomen dat dit een goed jaartal was, we gaan het zien.

Allereerst werden we meegenomen naar indianentekeningen op de rotswand. Althans, dat werd ons verteld. Het kan ook net zo goed van een kleuter van 3 zijn geweest die los is gelaten met hamer en beitel. Nadat John hier prachtige aannames had gemaakt waar deze tekeningen voor stonden zijn we doorgereden naar het volgende mirakel:  de dinosaurussporen.

Op een rots op ongeveer 20 meter  hoogte was iemand aan het schilderen geweest, en had per ongeluk wat verf laten vallen in de vorm van een grote kippepoot. Dit waren de sporen van een groot carnivoorachtig wezen van miljoenen jaren geleden. Ook een optie inderdaad.

We gaan weer verder met de Jeep. Op dit moment dacht ik nog bij mezelf:  hier had ik vrij veel geld kunnen besparen door hier zelf langs te rijden met de camper. Gelukkig gingen we na Jurassic World de ruigere gebieden in, Canyonlands, waarvoor de camper niet meer toereikend was geweest.

We kregen heel veel informatie van onze cowboy, die naast gids en jeep bestuurder, ook gemakkelijk geologie- of geschiedenisleraar had kunnen zijn. We kwamen langs een uraniummijn, er zit namelijk heel veel uranium in Moab.

Daarnaast waren ze potas aan het mijnen. Dit wordt tegenwoordig veel gebruikt voor kunstmest. Dit was nog op het moment dat ik het nog enigszins kon volgen.

We zijn doorgereden, zelf zat ik voorin, en daarom kreeg ik alle informatie naar me toegeslingerd. Waar ik het allemaal in het Nederlands al niet had gesnapt, was het in het Engels al helemaal niet te volgen. Het was wel interessant. Denk ik.

Het ging in ieder geval over de verschillende lagen steen die representeerden allemaal een andere tijd in het verleden. Deze lagen waren vernoemd naar dorpen uit de buurt waar dit voorkwam.

Mochten jullie dit allemaal willen weten, dan stel ik voor dat jullie zelf een Jeep-tocht gaan boeken bij John. Ik zou het raften dan niet erbij doen, dan kan je wel een dubbele hyotheek nemen.

Daarover gesproken, we kwamen rond 11:30 weer aan bij het bedrijf om vervolgens naar het raften te gaan. Uiteraard kregen we nog wel even les over Butch Cassidy en de Sundance Kid, de vloek van de Navajo indianen, over John Wayne. en wie weet wat nog meer. Ik heb onze redneck John gevraagd of we nadien ook een overhoring kregen, maar gelukkig was dit niet het geval. Ik kan jullie vertellen dat John Wayne overigens niet z'n echte naam is, dit is namelijk "Marion Robert Morisson", maar dat klinkt niet echt als een stoere cowboy.

Zo zie je maar weer ,ook mijn blogs zijn leerzaam.

Nadat we ongeveer een half uur hebben gewacht bij het bedrijf, zijn we met bussen naar het beginplek van het raften gereden. Hier kregen we lunch, deze bestond uit een wrap met sla, sla ,sla en een tomaat. Heerlijk!

Er waren 3 verschillende boten, we wilden uiteraard wel bij elkaar blijven, hecht dat we zijn.  Dit is gelukt, we kwamen bij een jonge jongen in de boot die heel aardig was. Vroeger hebben we ook weleens geraft, maar toen hadden we allemaal zelf een peddel. Bij deze tour was het alleen Rick (ik ben z'n naam kwijt, maar noem het voor het gemak even "Rick") die het roeien op zich nam. We hadden de raft tour geboekt voor de luiere mensen. Dit hadden we goed gedaan.

Na ongeveer 10 minuten roeien van Rick (klinkt goed), mochten we even zwemmen in de Colorado River. Koen had hier wel oren naar. Geen idee waar het vandaan komt, maar Koen wil vaak zwemmen de laatste tijd. Hij heeft nu in deze vakantie al gezwommen in een zwembad, een rivier, en in de zee. Uiteraard met zwemvest in de rivier. Antsy wilde toch niet dat Koen alleen hier ging zwemmen, dus die ook maar in het water. Nou dat ging nog wel.

Ze waren heerlijk aan het dobberen, tot het moment kwam, dat we weer verder moesten. Om zelf in de boot te klimmen, viel enigszins tegen kan ik zeggen. Koen hebben we vrij gemakkelijk in de boot getild, maar bij Antsy ging het niet helemaal vanzelf. De plaatselijke fysiotherapeut mag Antsy wel dankbaar zijn, er komt weer een nieuwe klant aan. 

De tocht zelf behoorde tot categorie 1 en 2, wat inhoudt dat het niks voorstelt. Rick had bedacht dat we stenen moesten zoeken die ergens op leken. Dit was dan zogenaamd een leuk spel, wat altijd werd gedaan om de tijd te doden.  Hij kwam met stenen die leken op Winnie de Pooh, en op Lightning McQueen of Takel. Weet niet wat Rick neemt gedurende de dag, maar gelukkig had dit geen effect op het varen.

Koen heeft nog 3x in het water gelegen, die kon er geen genoeg van krijgen. Wat opvallender is,  is dat Diego in het water heeft gelegen. "als jij gaat, dan ga ik ook" zeiden Iris en Diego tegen elkaar. UIteraard vertrouwden ze elkaar niet ,en dus heeft Diego dit vakkundig opgepakt. Met een prachtige snoekduik heeft hij zowel Iris als hemzelf in het water gekatapult. Goeie actie. 

Zelf heb ik ook 2x in het water gelegen, de 1ste keer ben ik zelf heel soepel weer in de boot gekomen, de 2e keer ging dit wat minder voortvarend. Ik hing ondersteboven. In plaats van dat Antsy dan helpt, kiest ze ervoor om te gaan huilen van het lachen. Bedankt.

Na de slaapverwekkende raft-excursie zijn we weer teruggegaan naar het bedrijf. Vanaf hier zijn we naar de camper gelopen. Uiteraard onder het genot van een ijsje wat we onderweg hebben opgepikt.

Al met al een leuke dag, maar voor dit geld had ik ook een uur in Las Vegas kunnen zijn. Dan had ik alleen niet geweten dat John Wayne in het echt anders heette. Dat is ook wat waard.