Dag 25 | donderdag 11 augustus 2022| Yosemite

Na een enigzins onrustige nacht, we waren toch wat ongerust over de beren die eventueel over de camping zouden lopen op zoek naar onze restjes brood, jam enz. Je weet immers maar nooit, de hele camping hangt vol waarschuwingen en de mensen die in tenten slapen die moeten al hun eten in speciale 'bear boxen' doen. Ook al zaten wij dan veilig in een camper, je zult net zien dat wij onverwachts bezoek krijgen en er ineens een beer naast je bed staat. 

Gelukkig viel dit allemaal mee en na een relaxte ochtend, besloten we met de shuttle bus naar het visitors centre te gaan om te vragen of we daar een rolstoel konden huren of lenen en of er überhaubt een wandelroute geschikt was om met een rolstoel te doen. Helaas bleken ze deze niet bij het visitors centre te hebben, maar bij Yosemite Lodge, ongeveer 20 minuten lopen, maar voor Iris dus niet te doen (niet voor niets dat we een rolstel wilden halen). Voor we de shuttlebus wilden pakken besloten we daarom eerst even te gaan lunchen bij een restaurantje, het was door al ons getreuzel alweer lunchtijd. Bij dit restaurantje hadden we gratis (slechte) WIFI dus we konden nog even wat appen en videobellen met pake Andries en Bep Conny (lees: Tess, na zoveel weken beginnen we onze hond toch echt wel te missen). 

Na bijna een uur besloten we dan toch echt naar Yosemite Lodge te gaan voor een rolstoel, we hadden al gehoord bij het visitors centre dat een stop daarvoor een mooie wandeltocht, geschikt voor rolstoelen te doen was. Toen eindelijk na bijna een halfuur een (overvolle) shuttlebus kwam, wisten allerlei mensen voor te dringen en konden wij er niet meer bij... daar stond Iris dan met haar krukken. Wel... $#*&9 ... Ik had de smoor in, dus ik besloot in mijn eentje de rolstoel te halen... smoorheet en best een eindje lopen kwam ik dan na ruim 20 minuten bij de lodge aan. Hier hadden ze gelukkig nog een rolstoel te huur. Ineens drong tot mij door dat ik dat hele stuk dan ook weer terug moest met de rolstoel en daarna weer het hele stuk met diezelfde rolstoel gevuld met Iris opnieuw moest lopen. Ik was bijna een zenuwzinking nabij, imiddels had ik ook geen WIFI meer en na veel gedoe kreeg ik toch Diego te pakken, het leek mij verstandig dat ze toch de eerste de beste shuttlebus zouden pakken en naar het begin van de route zouden gaan, hier zou ik dan heen lopen. Ik had ze op het hart gedrukt, dat ze hoe dan ook gewoon de bus inmoesten en maar een lege stoel voor Iris moesten opeisen.

Nadat ik ophing, bleek er vrijwel meteen een bus aan te komen met plek. We troffen elkaar bijna gelijktijdig bij de afgesproken plek. Hup, Iris in de rolstoel en gas der op.

 Ik kan niet anders zeggen, het is een prachtig park. We hadden nog veel meer kunnen bekijken, maar met de middelen, tijd en mogelijkheden die we hadden toch het maximale eruit gehaald. Helaas geen beren gespot, maar hopelijk morgen als we uit het park rijden. Morgen gaan we naar onze laatste stop Pleasanton, een plaatsje onder de rook van San Francisco en op zo'n 20 minuten van de plek waar we onze camper moeten inleveren. Hier kunnen we dan onze spullen inpakken om zaterdag naar Nederland te vliegen, waar we zondag aankomen.