Dag 10 | woensdag 27 juli 2022 | Sedona

De blog komt vandaag van Erik.

Vandaag beloofde een rustige dag te worden, aangezien er slecht weer was voorspeld. in de ochtend even naar het stadje "Tilapelapelepelaqui". Dit is een kunstenaarsstadje in Sedona. We waren hier rond een uur of 10, het was vrij rustig en het regende. Antsy besloot om met het thuisfront te bellen, en iedereen hierbij te betrekken.

Koen zag Tess bij Pake en Bep, en toen vond ie ineens niets meer leuk in Amerika. Bedankt Antsy,  Na geen enkele wanklank van Koen de afgelopen dagen, was dit het moment om de zeurbokaal over te nemen van Iris. Iris had deze 2 dagen stevig in bezit, maar moest 'm vandaag toch echt afstaan. 

Nadat Koen 13 redenen had opgenoemd waarom Amerika niet meer leuk is, zijn we naar een Starbucks gegaan. We kunnen geen Starbucks of McDonalds voorbij lopen zonder dat Antsy of Iris daar naar binnen moet. 

Bij een Starbucks moet je altijd je naam opgeven, maar Antsy kiest er dan voor om dan ineens "Ann¨ te heten. Ze weet namelijk dat Antsy in het Engels "geagiteerd","ongeduldig" en "rusteloos" betekent. Ze wil daar niet altijd aan herinnerd worden. Moet wel zeggen dat de naam fenomenaal is gekozen.

Halverwege de Starbucks moest er uiteraard weer wat nieuws worden verzonnen, Het werd een auto huren voor een dag, dat kost namelijk maar 60 dollar!

Even kijken waar de autoverhuur zit in Sedona, dit was maar een kilometer of 4. Dit kunnen we uiteraard wel lopen, ook al is de hellingsgraad rond de 10% en is de temperatuur nabij het kookpunt. Van slecht weer was al lang geen sprake meer.

Halverwege de reis naar de autoverhuur zijn we gestopt bij "Whole Foods", een supermarkt waarbij we lekker eten konden krijgen. Je kon hier heerlijke kip krijgen met lekkere rijst of zoete aardappel, of een pizza. Ondanks het feit dat de kip koud was, was deze wel heel lekker!

Na deze welkome onderbreking zijn we verder gelopen naar de autoverhuur. De reis hiernaartoe was eigenlijk nog een soort van vakantie in onze vakantie. We kwamen pas rond 14 uur aan.

We wilden een auto huren, maar uiteraard waren er geen normale auto's meer te krijgen. Alleen nog een minivan, maar ja, die is dan wel weer 169 dollar, maar we kregen 60 dollar korting!  Dit was mooi meegenomen,maar nadat alles was berekend waren we al met al toch weer 150 dollar kwijt voor 1 dag autohuur, 

Antsy zat er dus naast. Dit zou niet de laatste keer zijn van vandaag,

We zijn met de minivan eerst even naar de camping gereden om nog wat water op te halen en het adres voor onze "kleine" wandeling die we in de planning hadden, te weten 1,1 km.

Dit was de zogenaamde "Subway cave route", gekenmerkt als een gemakkelijke route voor iedereen. 

1,1 kilometer, dat zag iedereen nog wel zitten. Het was nog steeds heel warm, en we hadden niet heel veel zin om nog verder te lopen. We stellen de Tomtom in op deze route en gaan met veel plezier richting deze nieuwe ervaring. We worden echter een kant opgestuurd waarbij we terecht komen bij een of ander resort voor de rijkere gepensioneerden. Hier hadden we niks te zoeken, we zijn nog niet gepensioneerd, en al helemaal niet rijk. We werden hier een andere kant opgestuurd, maar hierna kwamen we weer bij een ander resort. Ondertussen waren we het spoor bijster, maar ook hier maar weer vragen. We kregen duidelijke uitleg waar we wel moesten zijn, maar deze meneer gaf wel aan dat we bij een andere trail moesten beginnen. 

De eerste voortekenen waren al aanwezig om een iets andere "hike" te doen dan oorspronkelijk werd gedacht.

We kwamen aan op een parkeerplek waar we moesten beginnen. Ondertussen hadden we, mede door de vakantie naar de autoverhuur, al 10000 stappen gelopen. Flesjes water in de hand, en daar gaan we dan. het zal rond de 34,2 graden zijn geweest. 

Antsy had Koen de "leiding" gegeven, zodat hij wat sneller door lopen. Dat is zeker gelukt, we konden m niet bijhouden op de heenweg. Althans deel 1 en 2 van de heenweg. We lopen door een prachtige omgeving met grote rode rotsen op de achtergrond. Ondanks de hitte kunnen we toch nog genieten. We willen ook niet te lang wandelen, aangezien er nog wel slecht weer werd verwacht later op de middag. 

Nadat we al een uur hadden gelopen, zijn we er achter gekomen dat we dit eerder hadden meegemaakt. Ooit hebben we in Zweden een wandeling gedaan die niet zo lang zou duren volgens onze reisleidster Antsy. Deze wandeling heeft al met al ook meerdere uren geduurd. Waar je zou denken dat iemand niet 2x dezelfde fout maakt, hebben wij hetzelfde gedaan: we hebben Antsy weer vertrouwd met het uitstippelen van de route. 

Na ongeveer 2,5 uur wandelen zijn we bijna op het hoogste punt van de route gekomen, waarbij je een fenomenaal uitzicht zou hebben. Antsy, die hoogtevrees had tot op de dag van vandaag was niet te stoppen. Ze wilde maar hoger en hoger over steeds moeilijker wordende paden. Koen was ook helemaal in zn nopjes en ging als een speer. Antsy kwam erachter dat ze niet heel veel grip had met haar schoenen en kon niet verder komen. Ze wilde de schoenen al uitdoen, om alsnog naar boven te kunnen komen.

Hier heb ik hoogstpersoonlijk een stokje voor gestoken. Naast het feit dat het mij eigenlijk te hoog was, kunnen we het de dieren in de omgeving ook niet aandoen om Antsy de schoenen te laten uittrekken.

We hebben een paar mooie foto's genomen van het bijna hoogste punt, waarna we weer terug wilden gaan naar de auto. Dit zou ook nog wel even gaan duren, en we wilden wel voor de regen en het donker uit het bos zijn.

We zijn ongeveer 5x verkeerd gelopen op de weg terug. Elk klein pad wat we wilden ingaan kwam ons niet bekend voor, en toen hebben we maar besloten om terug te gaan naar het bijna hoogste punt om met andere mensen mee te lopen. We wilden niet verdwalen uiteraard. Toen we eenmaal weer boven waren, zagen we zelf wel de juiste route, dus was het wachten op andere mensen niet meer nodig. 

Diego begon zich ondertussen te gedragen als de nieuwe "Bear Grylls". Hij zag z'n eigen voetafdrukken nog staan van de heenreis en we waren weer helemaal back on track.

Ondertussen kwam de regen steeds dichterbij leek het, en we hebben goed tempo gemaakt richting de auto. Koen was ondertussen niet meer de snelle klimmer die het op de heenreis was, en zat er zichtbaar doorheen. 

Maar we moesten verder! we hoorden het al een beetje rommelen, en de regen leek ook elk moment te kunnen komen. we hadden geen zin in gladde stenen waarover we konden uitglijden, laat staan een nat pak of een bliksemschicht op je hoofd.

Rond half 7 zijn we eindelijk aangekomen bij de auto, dit bleek net op tijd. Er kwam een behoorlijke hoosbui.

Uiteraard etenstijd, en we hadden de keuze gemaakt om naar "Wendy's" te gaan. Deze schijnt lekkere patat te hebben zeggen de geleerden. Navigatie weer instellen en weer onderweg! Dit hadden we allemaal wel verdiend. Echter waarbij de navigatie aangaf dat we er waren had iemand de Tomtom niet geupdate. Wendy's was er niet meer. Soms zit het allemaal niet mee. Dan toch maar naar McDonalds om Iris en Diego blij te maken. 

Antsy ging zich de vorige keer McDonalds herinneren en nam "stiekem" een verkeerde afslag. We kwamen uit bij een soort winkelcentrum met meerdere eettenten. Nadat we als doellozen hebben rondgelopen hier zijn we naar een eettent geweest met allemaal gezonde voeding. Gadver. Alleen Antsy had zin om hier wat te eten, de rest was niet overtuigd en wilde nog steeds naar die hamburgertent met dat plastic vreten. Toch maar een soep bestellen en wat cola. De soep viel niet heel erg in de smaak en Diego en Iris wilden toch nog langs de McDrive. Zelf luste ik ook nog wel wat, dus vond ik het ook wel een goed idee.

De McDonalds in Sedona gaat echter wat vroeger dicht dan die in Goutum, en dit konden we wel weer vergeten. 

Dan maar naar de camper om uit te rusten en morgen weer met frisse tegenzin naar het volgende idee van Antsy gaan. Maken we nou weer dezelfde fout?  We zullen het zien.