Dag 24 | woensdag 10 augustus 2022| Bodie - Yosemite

Vanmorgen starten we  rustig op want vandaag gaan we naar Yosemite National Park en dit is een ritje van een kleine tweeëneenhalf uur over de bekende Tioga Road. Maar voor we hier heen gaan, rijden we een stukje noordelijker om naar het spookstadje Bodie te gaan. Als we vanaf de snelweg afslaan komen we op kronkelweggetje terecht en blijkt de rit toch iets langer te zijn dan we denken. Als we denken er bijna te zijn staat ons nog een verrassing te wachten, we moeten nog een stuk off-road, best een uitdaging met een bijna 10 meter lange camper. Uiteindelijk komen we iets later bij Bodie aan dan we hadden verwacht (dit gebeurd eigenlijk de hele vakantie al, maar hier leren we niet van blijkbaar).

Bodie is een spookstad rond 1850 ontstaan toen de goudmijn er werd gebouwd. Het was een levendig stadje met hotels, casino's, winkels enz.. Een deel van het stadje bestaat nog in de staat zoals het is achtergelaten rond 1920. Alles wat je er ziet en wat er nog is, is orgineel, er is niets toegevoegd om het mooier of ouder te laten lijken. Door de ramen zie je de inrichting van destijds. Het behang, meubels, kleden, potten & pannen, speelgoed enz... weleenswaar versleten, beschimmeld en onder de stof, maar met een beetje fantasie komt het helemaal tot leven. Blijkbaar ben ik de enige met fantasie, want Erik en de kinderen (m.u.v. Diego of hij deed geïntresseerd om mij nog een goed gevoel te geven) vonden er helemaal niets aan.  Gelukkig heb ik een olifantenhuid en laat ik alles van mij afglijden en negeer het gezeur en gezanik om mij heen. 

In mijn hoofd waande ik mij in een westernfilm (of little house on the prairie) en bezocht ik het warenhuis. Ik bracht mijn kinderen naar het schooltje en ging aan het werk in het hotel, terwijl mijn man in de goudmijn aan het werk was. 

(voor meer foto's van Bodie kijk bij foto's dag 24)

Nadat ik weer wreed uit mijn dagdroom gehaald werd, besloten we weer terug naar de camper te gaan. We moesten nog lunchen het was inmiddels al half drie. Gelukkig hadden we aan het begin van het dorpje een soort van 'off the road'-rolstoel voor Iris meegekregen, anders hadden we vast al eerder onze bezichtiging moeten staken, want helaas heeft ze nog steeds erg last van haar enkel.

We besloten op  de weg terug op een mooi uitzichtpunt met uitzicht op Mono Lake, de spaghetti van gisteren op te warmen en nog restjes wrap te gaan eten.        

Gelukkig is de weg naar Yosemite maar 2,5 uur volgens onze routeplanner. We zetten onze weg voort via de Tiogaweg. Een weg met veel haarspeldbochten en mooie uitzichten. Yosemite staat bekend om zijn vele bruine beren en we hopen natuurlijk veilig vanuit onze camper eentje te spotten. Helaas zit het er deze rit niet in. Uiteindelijk komen we naar ruim vier uur rijden eindelijk op de camping aan. Gelukkig hadden we een late lunch, dus het late avondeten is ook geen probleem. Na het avondeten gaan we vrij vlot slapen. Morgen proberen we een rolstoel voor Iris te regelen, zodat we toch nog iets van Yosemite kunnen zien. Erik en Diego hebben vooral naar dit Nationale Park uitgekeken.