Dag 13| zaterdag 30 juli 2022 | Slot Canyon, Horseshoe Bend, Page

Vandaag hadden we een excursie gepland naar Slot Canyon in combinatie met een van de grote bezienswaardigheden hier in Page, de "Horseshoe bend". Dit is een hoefijzervormig meander van de rivier de Colorado. 

We moesten ons om half 11 melden bij de touroperator. Rond 9 uur met de shuttle bus naar het begin van ons park, om vervolgens rond een uur of 10 naar de Walmart te gaan. Vanaf hier was het 10 minuten lopen. 

Aangezien we niet de meest snelle ochtendmensen zijn, hebben we maar besloten om de wekker op 7 uur te zetten. Dat heb ik dus gedaan. 

Dit ging al niet helemaal volgens plan. Waar we in Nederland (Vaals, red.) het 3-landenpunt hebben, is hier in Page het "2-tijdenpunt". Je hebt hier een Arizona tijd en een Utah tijd.

Op mijn telefoon stond 7 uur, maar op die van Antsy en Iris was het nog maar 6 uur. Ik zet nooit weer een wekker.

Maar goed, iedereen was nu in ieder geval op tijd wakker. We zijn tegen beter weten in maar heel vroeg naar de receptie gegaan in de hoop dat die ook al op de Utah tijd stond. Uiteraard was dit niet het geval en hebben we een uur moeten wachten. Gelukkig was er WI-FI.  

De 1ste shuttlebus kwam rond 09:25 aan die ons naar de tussenstop zou brengen. De chauffeur hiervan bleek niemand minder te zijn dan Wim Hof. De airco stond ingesteld op -18.4 graden, dus waren we maar wat blij dat dit een korte rit was. Nog een paar minuten langer en we waren veranderd in knappe ijssculpturen.

Bij de tussenstop hebben we nog 25 minuten gewacht. Antsy had het moeilijk om hier niet naar de Starbucks te gaan,maar het kan niet altijd feest zijn. Er moet ook nog geld overblijven om te vergokken in Las Vegas.

De shuttlebus naar de stad kwam rond een uur of 10 zoals gepland. Deze chauffeur had gelukkig wel een goed temperatuurbeleid en bracht ons naar de Walmart. Vanaf hier was het nog 10 minuten lopen naar de touroperator. We liepen langs een McDonalds waar Iris maar 6x heeft gezeurd om een Happy Meal. Het gaat de goede kant op. Aan het eind van de vakantie zeurt ze niet meer, al weet je dat nooit zeker met vrouwelijke geslachten.

We hebben ons gemeld, waarna we nog een half uur over hadden om iets te eten. Iedereen had alweer honger, dat zal vast te maken hebben gehad met het feit dat we al een tijdje wakker waren. 

Antsy wilde graag naar de Subway. Hier eenmaal aangekomen waren er 4 van de 5 die liever een kwalitatief goede burger naar binnen wilde drukken.  Antsy gaat voor een "lekker" broodje bij de Subway, de rest gaat naar de Burger KIng die er tegenover zit.

We bestellen allemaal wat lekkers en schrokken dit binnen 10 minuten naar binnen. We zijn tot de conclusie gekomen dat de Burger King lekkerder is dan de McDonalds. Dit zal Iris nooit toegeven, maar stiekem weet ze beter. 

Na dit culinaire hoogtepunt zijn we op de Jeep gestapt richting de Slot Canyon, Onze gids was een Navajo indiaan. Een alleraardigste vrouw die veel heeft verteld over haar cultuur en over het gebied. Uiteraard heb ik niet heel goed opgelet, dus als je hier meer over wilt weten, dan graag richten tot Antsy, die vind dit wel interessant.

Na een kleine tocht in de Jeep komen we aan bij "Slot Canyon". Andere canyons waren nog dicht i.v.m. de recente regen. 

Deze Canyon bestaat uit hele zachte rotsen die allemaal gevormd zijn door het water. Hierdoor lijkt het heel mooi. Graag verwijs ik jullie hierbij door naar de foto's. 

Vaak is de werkelijkheid mooier dan de foto, maar in dit geval niet moet ik eerlijkheidshalve zeggen. 

We hebben hier een half uur in de verzengende hitte rondgelopen, waarna we weer zijn opgestapt voor het 2e deel van de tour, de "Horseshoe Bend".

Na een tiental minuten kwamen we hier al aan. Toen we nog niet eens uit de Jeep waren werd Koen al verzocht om mijn hand vast te houden. We zaten immers nog maar 157 meter naar de rand. Mocht Koen het op een lopen zetten naar de rand, dan was hij nog eerder bezweken door de hitte of door de dorst dan door een eventuele val.

We zijn allemaal zo ver mogelijk naar de rand gelopen. Antsy had de hoogtevrees weer helemaal terug, Gelukkig was de rest van het gezelschap ook niet van het heroïsche type, we kwamen niet verder dan 5 meter van de rand. De hele tour draait om dit uitzichtpunt, maar als het eenmaal zover is, dan durven we niet. We gaan maar snel weer terug naar de Jeep die op veilige afstand staat geparkeerd.

Toen eenmaal iedereen weer terug was bij de Jeep zijn we weer teruggegaan naar het beginpunt, en daarmee ook het einde van de tour. 

Rond een uur of 3 waren we weer op de camping, waar we rustig aan hebben gedaan. Hier was iedereen wel aan toe.  We hebben lekker gegeten bij de camper, om vervolgens nog een potje Yahtzee te doen. Althans Iris, Diego en Erik.

Erik had een goeie score van meer dan 300 punten, maar deze werd overtroffen door het onuitputtelijke geluk van Iris. Ze kwam tot een score van 333. Dit geluk kunnen we over een paar dagen goed gebruiken, maar ze is nog geen 21. 

Er stond nog 1 ding op het programma waar we naar uit hadden gekeken, een soort "Ranger Programma". We zagen het al helemaal voor ons hoe mooi Koen dit zou vinden. Een uitleg van de Amerikaanse Freek Vonk, genaamd Freak Sparkle of iets in die trant.

Er was een beamer opgesteld in de buitenlucht, met hierbij 2 "rangers". 

Toen eenmaal de presentatie begon was al snel duidelijk dat dit een abominabele wanprestatie zou worden. Er was een vrouw die voorlas over het ontstaan van..... geen idee omdat het niet te verstaan was. Mocht Iris dit al spreekbeurt geven, dan zou dit niet hoger worden dan een 2,7.

Koen viel vanaf minuut 1 in slaap, en we waren aan het nadenken hoe we hier zo snel mogelijk weg konden. We konden er niet stiekem tussenuit piepen zonder op te vallen, aangezien er totaal maar 12 man waren.

We wilden blijven zitten omdat het anders sneu zou zijn voor de "Rangers", maar dit was mentaal niet mogelijk. We zijn toch maar heel zachtjes weggelopen, in de veronderstelling dat we ze toch niet vaker tegenkomen.

Snel weer terug naar de camper om vervolgens de dag af te sluiten met een blog.